Zwiększanie koncentracji studentów na zajęciach tradycyjnych przy pomocy narzędzi internetowych
Iwona Mokwa-Tarnowska
Politechnika Gdańska, Studium Języków Obcych
Jak pokazują badania, współcześni studenci szybko tracą koncentrację i nie są w stanie skupić się przez dłuższy czas na zajęciach o charakterze instruktywistycznym. Jeszcze w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku młodzi ludzie potrafili w skupieniu czytać tekst lub słuchać wykładów średnio przez dwadzieścia minut . Po upływie tego czasu następował nagły spadek koncentracji, która powracała po krótkiej przerwie, wypełnionej zwykle treściami niezwiązanymi z poznawanymi zagadnieniami. Obecnie uważa się, że z powodu ciągłej gamy różnorodnych czynników, wśród których z pewnością znajduje się natłok szybko napływających fragmentarycznych informacji oraz bogaty wizualnie sposób ich przekazywania, student jest w stanie skupić się na intensywnej pracy intelektualnej jedynie przez kilka minut. Skutkiem tego, tradycyjny sposób przekazywania wiedzy w czasie długich wykładów może stać się nieefektywny, nawet wtedy, kiedy towarzyszy mu stymulacja wizualna, uzyskiwana przy pomocy obrazów wyświetlanych na ekranie. Żeby zwiększyć koncentrację uczących się, a co za tym idzie ich zaangażowanie w uczenie się, edukatorzy starają się zaplanować, zaprojektować i zastosować odpowiednie sposoby poprawiające ich motywację. Jedną z możliwości jest tworzenie środowiska nauczania i uczenia się opartego na połączeniu tradycyjnych metod oraz technik e-learningowych. Wykorzystanie łatwych w użyciu prostych narzędzi Web 2.0 może przyczynić się do znacznego zwiększenia koncentracji uczących się, a więc do efektywniejszego przyswojenia przez nich wiedzy przekazywanej im w sali wykładowej. Stworzone w ten sposób środowisko edukacyjne będzie miało cechy zajęć konstruktywistycznych, które zdaniem wielu badaczy, bardziej stymulują do pracy współczesnego studenta. Skuteczność wprowadzenia do zajęć tradycyjnych narzędzi zwiększających ich interaktywność zostanie wsparta opiniami studentów Politechniki Gdańskiej