Już chyba tradycyjnie wrzesień i październik to miesiące mocno wyjazdowe i mocno konferencyjne. Na naszym blogu pojawiło się kilka wpisów edukacyjnych na temat imprez, które odwiedziliśmy i uczestniczyliśmy w ostatnim czasie. Tym razem wpis na temat konferencji edukacyjnej samej w sobie – EADTU – European Association of Distance Teaching Universities.
Konferencja odbyła się w dniach 27-29 września w Zermatt (Szwajcaria). Z EADTU AGH związana jest od kilku dobrych lat, jednak dopiero w tym roku uczestniczyliśmy w obradach i prelekcjach jako oficjalny członek Stowarzyszenia, do którego przystąpiliśmy na początku 2009 r.
Tematem przewodnim konferencji był rozwój instytucjonalnych strategii i modeli biznesowych dla kształcenia się przez całe życie oraz dla podtrzymania efektywnej współpracy między uniwersytetami sieci EADTU.
Podczas sesji otwierającej, Carlos Reis, prezydent Stowarzyszenia, zwrócił uwagę, że kształcenie przez całe życie jest jedną z bardziej aktualnych kwestii dla uniwersytetów – szczególnie tych, które mają w ofercie edukacyjnej, kursy i studia podyplomowe w formie e-learningowej, adresowanej do osób aktywnych zawodowo w wieku 25-65 lat. Pomimo tego, europejskie uniwersytety (poza Europą Północną) nie mają dobrze opracowanych modeli biznesowych, ekspertyz i kultury uczenia się przez całe życie. Reis zaznacza, że może to doprowadzić do nierównego rozwoju i dostępu do wiedzy w Europie. Taka diagnoza sytuacji kształcenia stała się punktem wyjścia do opracowania programu konferencji EADTU, podczas której problemy te zostały przedyskutowane.
Uczestnicy konferencji mieli spory wybór sesji równoległych. Niekiedy wiązało się to z koniecznością zmiany budynku i krótkiego spaceru po Zermatt, co z kolei było okazją na rzucenie okiem na szczyt Matterhorn (którego widok wcale nie był tak oczywisty – większość czasu ten czterotysięcznik był przykryty chmurami). Największe zainteresowanie widoczne było na sesjach poświęconych zagadnieniom kształcenia przez całe życie, Otwartym Zasobom Edukacyjnym oraz kwestiom jakości kształcenia akademickiego.
CeL pojechał na EADTU z projektem Open AGH, stąd głównie uczestniczyliśmy w sesjach o Otwartych Zasobach Edukacyjnych (artykuł w materiałach konferencyjnych). EADTU od kilku lat pracuje nad strategiami rozwijania OER-ów dla otwartego kształcenia w ramach inicjatywy Multilingual Open Resources for Independent Learning, współfinansowanej przez William and Flora Hewlett Foundation. Aktualnie EADTU skupia 11 europejskich instytucji w ramach projektu Innovative OER in European Higher Education, który ma na celu zaktywizować środowisko akademickie w rozwijaniu OERów.
Podczas sesji o otwartości, na uwagę zasługują badania przeprowadzone w Holandii, odpowiadające na pytanie czego nauczyciele szkolni i akademiccy oczekują od otwartych zasobów, przedstawione przez Roberta Schuwera z Open University of Nederlands. Grupa badawcza to użytkownicy serwisu WikiWijs. Jest to narodowe repozytorium materiałów edukacyjnych, rozwijane od końca 2009 roku, publikowanych na otwartych licencjach w całości współtworzone przez nauczycieli. To raczej nietuzinkowe rozwiązanie w historii OERów. Podczas badania pytano o funkcjonalności serwisu i kwestie jakości materiałów. Zidentyfikowano 4 kategorie potrzeb: 1) wyszukiwanie i korzystanie z cyfrowych zasobów edukacyjnych (poszukiwanie nowych sposobów pracy z uczniami, gdzie ważna jest skuteczność); 2) tworzenie lub adaptacja istniejących materiałów (rozwijanie nowych treści przez współpracę w kierunku potrzeb uczniów/studentów); 3) dzielenie się własną pracą (ze wszystkimi poprzez media społecznościowe/z wybraną grupą); 4) komunikacja ze studentami (raczej nowe media niż zamknięte VLE). Aktualnie nie ma dostępu do ankiety, a strona WikiWijs jest po holendersku. Jednak rozmowy w kuluarach zaowocowały kontaktem i wstępną deklaracją współpracy oraz rozszerzeniem zasięgu badań także na grupę polskich nauczycieli, edukatorów i szkoleniowców.
Problem jakości kształcenia był także szeroko podejmowany. Nie jest to kwestia prosta, wiele osób o nim dyskutuje, lecz wciąż niewiele dzieje się w tym obszarze. EADTU uruchomiło projekt E-xcellence+, który ma na celu przetestowanie i dalszy rozwój narzędzia mierzenia jakości kształcenia opracowanego w pierwszej fazie projektu. Narzędzie wpisuje się w pedagogiczne, organizacyjne i technologiczne ramy realizacji procesu kształcenia, jest poparte podręcznikiem i dostępne w pełni na otwartych zasadach. W 1. fazie projektu wzięło udział 13 uniwersytetów, a od 2010 roku konsorcjum zostało powiększone o kolejne kilkanaście instytucji. AGH jest jednym z partnerów i już szykuje się do pierwszego spotkania i szkolenia na początku przyszłego roku.
EADTU nie jest największą konferencją edukacyjną. W tym roku do Szwajcarii przyjechało ok. 200 osób. Jednak z pewnością jest jedną z ważniejszych konferencji dla uczelni, które oferują swoim studentom e-learningowe (wyłącznie lub mieszane) formy kształcenia. Siła EADTU polega też na tym, że uczelnie i instytucje kształcenia są reprezentowane przez wysoko postawione osoby, często decyzyjne. Dlatego dyskutowane problemy, opracowywane strategie i nawiązane kontakty nie pozostają bez echa i owocują faktycznymi działaniami.
