22 listopada we Wrocławiu odbyła się IX Konferencja “Rozwój e-edukacji w ekonomicznym szkolnictwie wyższym”. Główny organizator to Fundacja Promocji i Akredytacji Kierunków Ekonomicznych, natomiast uczestników w swoich murach gościł Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu. Miałam przyjemność wziąć w niej udział i stwierdziłam, że warto krótko opisać dwa wystąpienia, które przypadły mi do gustu, zwłaszcza, że jedno z nich jest nagrane i opublikowane w sieci. Mają one różny charakter, jedno było w formie referatu, drugie w formie warsztatu.
Pierwsze wystąpienie, które mi się podobało, było w formie warsztatu. Warsztaty nie były nagrywane w związku z czym nie mogę polecić linku do filmu, mogę tylko w dwóch słowach opisać dlaczego uważam, że warsztat był wartościowy. Spotkanie prowadził Pan Marek Hyla i dotyczyło nowego projektu/pomysłu – Learning Battle Cards. W dużym skrócie: 4-osobowy zespół po nazwą XY Learning Team podjął próbę zidentyfikowania, zebrania i sklasyfikowania różnych form edukacyjnych – od tych stosowanych w tradycyjnych zajęciach, poprzez różne mieszane formy, aż po te stricte on-line. Bardzo ciekawa inicjatywa. Mnie się osobiście bardzo podobają trzy rzeczy:
- otwarta formuła projektu – nowe formy pojawiają się co rusz i pewnie nigdy nie zostanie zdefiniowana ich ostateczna ilość,
- forma – postać kart do gry,
- podejście autorów, którzy rozwijają narzędzie umożliwiające doskonalenie tych kart on-line w społeczności praktyków.
Do czego takie karty mogą się przydać w praktyce? Jeśli zajmujemy się edukacją i naszym zadaniem jest rozwiązać jakiś problem lub osiągnąć jakiś cel to możemy ich użyć, aby wspomóc proces doboru narzędzi, metod i technik. Dzięki takiemu zestawowi, na pewno nie zapomnimy o żadnej z form, a może któraś zainspiruje nas do opracowania nowego rozwiązania.
Jestem ciekawa, jak się to dalej rozwinie. Trzymam kciuki za powodzenie pomysłu! Zestawienie kart można obejrzeć na portalu Pinterest.
Drugie wystąpienie, które mi się bardzo sposobało jest dostępne on-line. Szczerze polecam film z wystąpienia. Pan profesor Marek Oziewicz dynamicznie i bardzo konkretnie opowiedział o swoich doświadczeniach z prowadzenia kursów na Penn State University w ramach inicjatywy World Campus. Bardzo konkretne wystąpienie prezentujące coś co śmiało można nazwać najlepszymi światowymi praktykami. Dotyczy co prawda przedmiotu humanistycznego, ale może być inspirujące dla każdego, kto chce prowadzić zajęcia on-line.
Kilka takich elementów z modelu amerykańskiego, które utkwiły mi w pamięci.
- na Penn State zauważono, że przygotowanie kursu on-line wymaga ogromnej pracy przed uruchomieniem zajęć i za przygotowanie kursu autorzy też są wynagradzani,
- autor – ekspert merytoryczny współpracuje z Instructional Designerem, czyli człowiekiem, który zna się na metodyce on-line i jest jednocześnie biegły w kwestiach technicznych związanych z pracą on-line,
- formuła on-line sprawia, że osoby, które nie odezwałyby się na zajęciach face-to-face, mają więcej odwagi aby zabrać głos w dyskusji,
- nauczyciele akademiccy co trzy lata przechodzą obowiązkowe szkolenie, którego ideą jest dbanie o to, by potrafili stworzyć i utrzymać obecność cyfrową,
- kursy co roku są udoskonalane i aktualizowane.
Zainteresowanych zachęcam do odwiedzenia strony konferencji, gdzie można znaleźć filmy z innych wystąpień. Tematów jest sporo, każdy na pewno znajdzie coś dla siebie.
