Od czego zaczyna się każda poważna praca naukowa/ artykuł/ podręcznik?
Wiadomo, od zdefiniowania pojęć.
Od razu więc widać, że ta praca nie jest poważna. Czego na pewno nie znajdziesz w tym podręczniku:
- jedynie słusznej definicji mobilnego uczenia się;
- schematu budowy telefonu komórkowego;
- tutoriala “jak dorysować wąsy na zdjęciu w programie gimp”;
- bibliografii.
Uff. Można odetchnąć i zabrać się do czytania. Zwięźle, dowcipnie i lekko autorzy inspirują, podsuwają pomysły, przemycają niebezpieczne metody, które z pewnością mogłyby podobać się cyfrakom w szkolnych/uniwersyteckich ławach. Podoba mi się, że piszą prosto ale nie łopatologicznie, zakładając, że odbiorca (edukator) coś tam już wie ale potrzebuje inspiracji, innowacyjnego kopnięcia, by wykorzystać to, co w zasięgu ręki.
Jest sporo konkretów – o specyfice małego ekranu i tym, jak właściwie projektować, by pasowało do mobilnego formatu. Jest trochę o metodyce, a jakże, ale podane tak, żeby sobie przemyśleć i poukładać w całym kontekście publikacji. I wiele, wiele przykładów, poprzez które widać, że Zespół Redakcyjny żyje technologiami mobilnymi ale w realnym, bynajmniej nie wymyślonym świecie. I że je stosował nie czekając na zmiany w ustawie o oświacie ani o szkolnictwie wyższym. Do tego garść linków, zakodowanych także w magicznych kwadracikach QR, ładna grafika i dobrze dobrane zdjęcia. Lektura w sam raz na wrzesień, do czytania pod stołem na zebraniu (chyba, że w placówce obowiązuje całkowity zakaz używania “telefonów komórkowych i innych urządzeń rejestrujących i odtwarzających dźwięk i obraz“).
Do kompletu przygotowano książkę dla ucznia, obydwa wydawnictwa dostępne w formacie pdf i epub. Wszystko do ściągnięcia ze strony http://edustyle.pl/mobilna-edukacja (podręcznik poprzedzony ankietą dla nauczycieli).
