Ważnym elementem działań Centrum e-Learningu jest udział w projektach badawczych i rozwojowych, finansowanych czy to z programów europejskich, czy krajowych. Rezultatem tych, które już się zakończyły są np. materiały do prowadzenia warsztatów z e-portfolio (MOSEP) czy przewodnik po narzędziach o otwartym kodzie źródłowym, które można stosować w edukacji (iCamp). Kolejne dwa projekty, w których CeL jest jednym z partnerów, ruszają tej jesieni. To e-VET i PEER.
e-VET
Głównym celem tego projektu jest dostarczenie średnim i wyższym szkołom zawodowym narzędzia, które pozwoli im samodzielnie ocenić, na ile są przygotowane do wprowadzania e-learningu. Podstawową jego zaletą będzie to, że usystematyzuje ono podejście placówek edukacyjnych do kształcenia online. Aktualnym podejściom do e-learningu często brakuje spójności. Robi się to, na co akurat są pieniądze albo na co pozwalają zasoby ludzkie. Nie ma całościowej wizji tego, jak wykorzystywać kształcenie online. E-VET ma pomóc szkołom w planowaniu rozwoju e-learningu w kilku obszarach: organizacja i zarządzanie, metody dydaktyczne, technologia, polityka zatrudniania i współpracy. Projektowane narzędzie pozwoli odpowiedzieć, jaki jest stan aktualny i możliwości jednostki oraz jakie kroki należy wykonać, aby osiągnąć zakładane cele.
Drugim ważnym zadaniem, które stawia sobie konsorcjum e-VET, jest przygotowanie rekomendacji dla wprowadzania kształcenia online. Będą one stanowiły dodatkowe wsparcie dla szkół, które zdecydują się na szerszą skalę stosować e-learning.
Na bardziej ogólnym poziomie można powiedzieć, że projekt zwiększy świadomość metod e-learningowych i pozwoli dostrzec zalety systematycznego ich wprowadzania, co samo w sobie stworzy kontekst bardziej sprzyjający rozwojowi e-learningu.
Projekt potrwa dwa lata. Jego koordynatorem jest CARNet, Chorwacka Sieć Akademicka i Badawcza. Oprócz AGH i innych partnerów będą w nim też uczestniczyć przedstawiciele ostatecznych beneficjentów. Będą oni nie tylko pierwszymi odbiorcami narzędzia, ale przede wszystkim ich współpraca, doświadczenia i informacje zwrotne uczynią pracę konsorcjum bardziej efektywną. W Polsce taką jednostką wspierającą będzie np. Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie.
PEER
Projekt PEER skierowany jest do osób starszych, a konkretnie do instytucji, które kształcą tę grupę, np. Uniwersytetów Trzeciego Wieku. Szczególną wartością tego projektu jest to, że kładzie on silny nacisk na narzędzia i metody z obszaru Web 2.0, czyli takie, które opierają się o komunikację, wymianę doświadczeń i tworzenie nowych treści przez samych użytkowników. Powszechny jest stereotyp, zgodnie z którym taki sposób korzystania z Internetu właściwy jest cyfrowym tubylcom, osobom, które nie przekroczyły 30-tki, czyli nie pamiętają świata, w którym nie było powszechnego dostępu do komputerów. Zwolennicy takiego podejścia zdają się zapominać, że rozmowa ze znajomymi nie jest w żadnym razie nowoczesnym wynalazkiem. PEER stawia sobie zatem za cel pokazanie seniorom, że zupełnie naturalna zachowania, jakimi są interakcje społeczne, można z powodzeniem przenieść w środowisko online i wykorzystać dla zwiększenia efektywności uczenia się.
Projektu PEER odniesie sukces, jeśli seniorzy zwiększą umiejętności wykorzystywania narzędzi internetowych w życiu codziennym, polepszą swoje kompetencje społeczne w Sieci, a w procesie samego kształcenia w większym stopniu uniezależnią się od osoby nauczyciela. Będą potrafili uzyskać wsparcie od ludzi podobnych sobie, a Internet stanie się naturalnym środowiskiem kontaktów i komunikacji.
Ten projekt również potrwa dwa lata. Jego koordynatorem jest ZSI (Centrum Innowacji Społecznych) z Wiednia.
Dzięki